Al sinds 1987 (mijn 18e) doe ik aan karate. In mijn dorp in Noord-Brabant werd toen een karateclub van de stijl wadokai gestart. Die stijl heb ik tot mijn 3e kyu (bruine band) beoefend. Behalve in mijn dorp trainde ik ook bij de studenten mee, onder leiding van Huub Meijer. Toen ik vanwege studie naar Den Haag verhuisde, heb ik ook andere vechtsporten uitgeprobeerd, waaronder een jaar wingchun Kungfu. In 1993 verhuisde ik naar mijn huidige woonplaats Leiden en besloot ik me om te scholen naar Shotokan-karate bij Aad van Polanen. Er werden veel lesuren gegeven, dus ik kon mijn energie kwijt. Na aantal jaren trainen wilde ik mezelf technisch verbeteren, dus ben ik ook in Den Haag gaan trainen bij Tom Wessels. Na het behalen van mijn eerste dan bleef ik in Den Haag trainen, met onder andere Dimitra Limneos. In de tussentijd ontmoette ik Paul de Nobel, de oprichter van Kishido, en ben ik bij hem gaan trainen. Om het lesgeven te verdiepen ben ik de cursus dojo-assistent gaan doen. Omdat we bij Kishido op hoog niveau kunnen trainen heb ik onder begeleiding van Paul ook mijn 3e en 4e dan behaald. In mijn ‘jonge’ jaren heb ik af en toe aan wedstrijden meegedaan en volgde ik graag stages van hooggegradueerde karateka.

Binnen Kishido vervul ik ook de rol van penningmeester.

Al sinds de basisschool wilde ik graag een vechtsport doen. Het was voor mij een link naar mijn ‘roots’ in Japan en ook iets wat toen natuurlijk ontzettend cool was. Mijn moeder hield dat tegen omdat het te gewelddadig zou zijn voor mij. Na lang zeuren, gaf ze uiteindelijk toe. “Maar dan moet het wel een Japanse vechtsport zijn,” sprak ze me streng toe. Van mijn moeder (zelf Japanse) mocht ik iets doen dat ze kende.

Ik ben begonnen met kyokushinkai karate in Eindhoven, een full-contactstijl. Toen de club werd overgenomen door sensei el Hatri ben ik daar verder gegaan met shotokan-karate. Als snel belandde ik daar in de selectie waar ik enorm veel heb geleerd. Toen ik ging studeren in Maastricht ben ik verder gegaan met karate bij sensei Wewengkang van de JKA. In die tijd was ik erg fanatiek bezig met karate, werd ik 3x Nederlands kampioen en heb ik meegedaan aan het EK. Naast het fanatieke trainen heb ik ook met andere karateka de eerste studentenkaratevereniging van Maastricht opgericht: ‘S.K.V.M. Kinran’, een club die nog steeds actief is in Maastricht. In mijn studententijd heb ik ook diverse andere vechtstijlen geprobeerd (jiujitsu, aikido, judo, capoeira, wado ryu), maar mijn passie lag toch duidelijk bij shotokan-karate. Naast de trainingen in Maastricht heb ik ook in Hawaii (sensei Maeda) en in België (sensei Sawada) bij de JKA getraind. In verband met mijn werk ben ik naar Leiden verhuisd en ben ik eerst in Amsterdam bij sensei Marques en daarna bij sensei de Nobel in Leiden verder gegaan. Daarnaast judo ik bij sensei vd Hoorn in Oegstgeest. Beroepsmatig ben ik momenteel een differentiatie bewegingsapparaat aan het doen binnen de opleiding huisartsgeneeskunde. Daarbinnen verdiep ik me nog meer in o.a. biomechanica, sportletsels, orthopedie etc. Dat ondersteunt me in het begrip van karate. 24 jaar verder ben ik nog steeds erg gepassioneerd over karate in al zijn facetten.

Ik houd me binnen Kishido bezig met lesgeven en ben voorzitter van de vereniging.

Op mijn 19e kwam ik in aanraking met karate. Tijdens mijn studietijd schafte ik een sportkaart aan waarmee ik onbeperkt kon sporten. De karateka die in de dojo op het sportcentrum trainden, vielen duidelijk op: hun gesteven witte pakken, vastberadenheid en toewijding maakten dat ik me inschreef voor een cursus karate. Ik was gelijk verkocht: dat was in 1986. Na mijn studententijd verhuisde ik verschillende malen en steeds opnieuw ging ik op zoek naar een nieuwe karatevereniging. In 2004 werd ik lid van de dojo van sensei Paul de Nobel. Hij spoorde me aan eindelijk eens mijn eerste dan te halen. Daarna volgden ook nog de tweede en de derde dan.

Karate is voor mij meer dan een sport die je een paar keer per week beoefent. Ook in mijn vrije tijd streef ik ernaar mijn karate te verbeteren. Hoewel mijn snelheid de afgelopen jaren is afgenomen, zijn mijn kracht, lenigheid en techniek wel nog op peil. Ik vind karate een uitstekende manier om gezond en (mentaal) fit te blijven. En omdat karateka elkaar met veel respect behandelen is de kans op blessures gering. Je kunt karate dus je leven lang blijven beoefenen.

Bij Kishido vervul ik de rol van secretaris.

Ik ben rond 1975 met karate begonnen, Shotokan en Kyokushinkai, in Leiden. In 1979 ging ik voor studie naar Chicago en kwam min of meer toevallig terecht bij JKA Shotokan onder leiding van Shojiro Sugiyama (Chicago) en Hidetaka Nishiyama (Los Angeles). Nishiyama was één van Gichin Funakoshi’s oorspronkelijke studenten; hij heeft JKA helpen oprichten en de trainersopleiding op het hoofdkwartier in Tokyo opgezet. Sugiyama was de beste karatetrainer die ik heb gehad. Hij wist precies hoe je iets kon verbeteren of wat er mis ging als iets niet lukte, en hij gaf veel persoonlijke aandacht (op een zondagochtend belde hij me op de keukentelefoon om me ibuki -diep inademen, krachtig uitademen- te laten oefenen. Mijn huisgenoten werden er wakker van; die moest ik later wat uitleg geven). De trainingen waren mokerzwaar, 5 keer per week 1,5 tot 2 uur. Voor mij was dat een gouden tijd. Vijf keer in de week trainen, deelname aan een dozijn toernooien waaronder een paar keer de USA National Championships (kata en kumite, met een aantal medailles), meerdaagse clinics van andere Japanse grootmeesters zoals Enoeda en Kase. In 1982 behaalde ik 1ste dan en in 1985 2ste dan.

Tijdens een tussenjaartje terug in Nederland (’80-‘81) heb ik bij John Reeberg (Kyokushinkai) getraind. Reeberg focuste op sparren; hij was tweevoudig Europees zwaargewicht kampioen en zou het volgende jaar brons halen op de wereldkampioenschappen. Ik heb in dat jaar ook deelgenomen aan de Nederlandse kampioenschappen.

In 2008 ben ik definitief uit de VS naar Nederland teruggekomen en met karate gestopt. Totdat ik via een kennis over Kishido en Paul de Nobel hoorde. De atmosfeer en de benadering bevielen me en in 2015 heb ik daar karate opgepakt, en ben er nog steeds. Intussen heb ik bij de KBN 3e en 4 e dan gehaald. Naast zelf trainen probeer ik vooral de spirit en de lessen van Sugiyama en Nishiyama senseis door te geven.